LS ROSCOS DE LS REIS

L atrasado die 5 de Janeiro, festejórun-se ls Reis an San Pedro de la Silba, na Tierra de Miranda.
La tradiçon de festejar ls Reis bota raízes fondas an San Pedro de la Silba, cul sou Ramo de Roscos (ls “bolhos sagrados” que las ties de San Pedro cózen ne l forno) fazidos i oufrecidos para la fiesta.
Datrás, apuis de las mardomas, cula upa de un tagalho de ties, habéren purparado la Roscos, fazien-se las Claras: la fiesta que se fazie de biesporas i serbie para que ls mardomos pudíssen dar a porbar ls Roscos a todo mundo de l lhugar. Habie música i beilarote fuorte anté altas horas, oufrecie-se la porba de ls Roscos i ls mardomos tamien oufrecien bino, cigarros i antremoços. Apuis, l die de Reis, habie la missa i l’arremataçon de l Ramo antre ls casados i ls solteiros, antes de bender ls Roscos, repartidos an quenhones, por todo mundo que ls quejisse mercar i cula receita a serbir para pagar la fiesta.
Astanho, las ties apunírun-se i treminórun a fazer ls Roscos de ls Reis, cousa que muito le agrada a todo mundo an San Pedro. La receita nun se puode saber, mas siempre se puode dezir que lhieban uobos, farina, manteiga i açucre cumo anguerdientes prancipales.
Pula nuite, cantórun-se ls Reis ne l Salon de l’Associaçon, bários grupos de to l cunceilho, cumo ye questume ls últimos anhos. Fui un serano animado i houbo anté tiempo para ua ancenaçon de la chegada de ls Reis Magos a Belen, para besitar i cumbidar l Nino cun ouro, ansenço i mirra. I Roscos!